– Kupisz Antkowi mieszkanie jak dorośnie?
– No pewnie bałwanowi kupię. Bo kto mu kupi jak nie ja? – prychnął Marian.
– A samochód? – zapytałem.
– Z niechęcią wielką. No może jakiegoś fiata. Ale góra pięcioletniego. Albo jakiegoś używanego swojego mu oddam. To będzie najlepsze wyjście. Przynajmniej się uczciwie zmarnuje.
Ponieważ ludzie wyobrażają sobie nie wiadomo co.
– Co tam Krzyśku? – jowialnie rozpoczął JO.
Krzysztof siedział zmierzwiony, poniekąd zmartwiony, patrzył spode łba.
– Coś się stało słoneczko? – JO czekał cierpliwie na odpowiedź.
– Nie, nic, do sądu nie mogę się dodzwonić.
– Recheche. I ciebie to dziwi?
– Dziwi, bo to już nie te czasy co kiedyś, teraz wszędzie da się dodzwonić.
– W sumie prawda. A który to sąd taki niedobry?
– Kielce, rejon, spalić, zaorać, zasiać na nowo.
– Z nimi zawsze był problem – zasępił się JO – Widzisz, teraz to i tak jest Ameryka. Kiedyś, żeby załatwić jakiś drobiazg, to dopiero wisiałeś na linii, ho! ho!. Wiesz misiu co to jest teleks?
– Dobra ponieważ nie potrafiliśmy osiągnąć porozumienia co do prezentu dla Krzysztofa, robimy losowanie – uroczyście oznajmił JO. – W bębnie maszyny losującej – wskazał na swój kapelusz typu stetson, który trzymał tylko w biurze – są nasze propozycje – dokończył.
– Masaż tantryczny jest? – upewnił się Marian.
– Jest. Jak go nasza sierotka, ups przepraszam Marlenka wylosuje, Krzysztof będzie miał struganie kołka. Marlenka pocałuj pana!
– Nikogo nie całuję – powiedziała Marlenka i dygnęła niczym pin-up girl, prezentując przy tym wszystko co miała najlepszego.
– Byłem u fryzjera – wyznał dumnie JO.
– Dumny jestem jakbym sam cię urodził – uśmiechnął się złośliwie Marian. – A co tam robiłeś jak umyli ci i nawoskowali czachę?
Poczułem zapach Chanel Allure. Czyli jaśmin, mandarynka i chyba róża. Zapach zakradł się do mnie od tyłu i zaczął bardzo profesjonalnie robić masaż karku.
– Trzy centymetry niżej. Dzięki, że mnie odwiedziłaś kiedy byłem chory – mruknąłem z wyrzutem.
– Chciałam. Ale co Twoim zdaniem miałam powiedzieć Andrzejowi??? Że gdzie idę wieczorem?
– Jeszcze trochę w prawo. Prawdę. Żyć należy prosto. Idziesz odwiedzić kolegę z pracy. Który może skonać w każdej minucie.
– Czarny Twoja reputacja cię wyprzedza. Zgodziłby się gdybym szła z wieńcem na twój grób. Poza tym nie nudziłeś się. Olga cię odwiedzała.
– A co by było na szarfie na wieńcu? – zainteresowałem się.
Pokolenie Ikea 