Komik z kabaretu Paranienormalni wrzucił na Insta selfiaczka, gdzie pozuje na tle przypadkowej plażowiczki. Pani ma kształty, jakie ma. Duży tyłek, mały biust. Komik podpisał zdjęcie: „Ostatni dzień Baltic Tour. Pogoda piękna, piękne widoki – aż żal wyjeżdżać…”
Sygnał został wysłany, komentujący ruszyli żwawo do plucia.
„Kolejna mocarna rusałka nad morzem”, „Ponoć foki w tym roku z ręki jedzą”, „Foki wyszły z wody” itp, itd.
Rech, rech, rech i ta to ma dupsko.
Czytaj dalej
Miałem 20 kilka lat. Stałem na rogu ulicy i niby rozmawiałem, ale w rzeczywistości usiłowałem przekonać pewną sympatyczną blondynkę do zdjęcia stanika, a ona niby rozmawiając ze mną, doskonale o tym wiedziała. Bardzo mi na tej znajomości zależało, bo blondynka w kwestii aparycji to była czołówka ekstraklasy, a ja akurat pałętałem się gdzieś w połowie tabeli drugiej ligi.
A przynajmniej tak się czułem w jej towarzystwie.
W pewnym momencie podeszła do nas jakaś kobieta, przedstawiła się i powiedziała, że jesteśmy taką ładną parą i że ona produkuje filmy erotyczne i że gdybyśmy mieli ochotę, to ona nas w tej roli widzi, bo zrobimy sporą karierę w branży.
Niestety, bez namysłu odmówiłem. Ale w sumie kto wie, jakby się moje życie potoczyło, gdybym powiedział tak. Pewnie by mnie teraz nie było w tym miejscu. Czasami jedna decyzja, mniej bądź bardziej głupia, zmienia całe nasze życie. Czytaj dalej
Tani dymacze, oblatywacze, wcale nie są najgorsi. Po nich wiesz, czego się spodziewać.
Przyjdzie, postęka, 10 minut później jest już po sprawie, a jak któryś jest szczególnie wydolny, to trening cardio w tym tygodniu masz już zaliczony. Ale jak liczysz w jego przypadku na wielkie uczucie, to po prostu głupia jesteś. Wiesz kto jest najgorszy? – pyta mnie kobieta i patrzy na mnie chmurnymi oczami.
I nie, nie ma łóżka, nie ma podłogi, jest stół, ale między nami w kawiarni na warszawskiej Ochocie.
Tak książka zabrała mi półtora roku życia, czyli co by nie mówić kawał czasu (robię to zdecydowanie za wolno, wiem, coś z tym muszę zrobić, wiem).
Ostatnio ktoś zadał mi na Fejsie pytanie: jak napisać bestseller? Odpowiedziałem szczerze, że nie wiem. Nigdy nie kalkulowałem, że to się opłaci a tamto nie.
Przy pierwszej książce pisałem, bo dobrze się przy tym bawiłem i fajnie się do tego piło. A poza tym i kobiety były jakoś bardziej wyrozumiałe jak słyszały, ze ktoś bawi się w literaturę.
Później starałem się po prostu opowiadać o tym co mi w duszy akurat grało. O tym co mnie śmieszyło i smuciło. O tym co budziło we mnie grozę. I to czego się bałem.
Piszę książki takie jakie chciałbym czytać.
Tak jest i tym razem.
W wywiadzie dla Onetu o „Gwiazdorze” powiedziałem coś takiego:
” Słuchałem, jak wygląda luksusowy seks biznes i dziwiłem się czasami mocno, słysząc nazwiska kobiet, które tam pracowały i pracują. Słuchałem, jak się ustawia związki, bo para internetowych celebrytów budzi większe zaangażowanie i lepiej się sprzedaje. Słuchałem, jak agenci ratują swoich klientów, słuchałem, dlaczego celebryci nie chcą się przyznawać do swojej orientacji seksualnej. Słuchałem tego wszystkiego nie po to jednak, aby napisać coś, co się wydarzyło, ale po to, aby historie, które opisuję, były prawdopodobne„.
Mam nadzieję, że moje najnowsze „dziecko” wam się spodoba. Oto fragment książki.
Dziś zaczniemy od dwóch pytań:
1.Który dyktator zabił najwięcej osób na świecie?
2.Jak ma na imię dziecko Małgorzaty Rozenek i Radosława Majdana?
Odpowiedź będzie na końcu tekstu. Czytaj dalej
