Naszym życiem uczuciowym kieruje prosty dogmat: nie opuszczę cię aż do śmierci, kocham cię i będę ci wierny. I zgodnie z tym dogmatem dostaniesz to wszystko, jeśli tylko się trochę postarasz. 

Wiesz co? To czysty sadyzm.  

Tych, którzy na sukces w związku skazani nie są, jest od startu mniej więcej połowa. Bo i tyle małżeństw kończy się rozwodem. Kolejne 40 proc. czeka w najlepszym razie pełna nudy wegetacja. Częściowo udane małżeństwo. Częściowo udane relacje z dziećmi. Często spierdolone relacje z rodzicami. Tymczasem memy, poradniki, blogerzy, filmy, piosenki prezentują triumf miłości romantycznej, która będzie łatwa i prosta, pod warunkiem, że rzecz jasna trafi się na odpowiednią osobę. 

Tę osobę zazwyczaj identyfikuje się jako połówkę. Tu można zacytować starego mema: 

„Wszyscy szukają drugiej połowy swojego serca, tymczasem większość powinna rozejrzeć się za brakującą połową mózgu”.

Wmawia się do tego ludziom kolejny wyświechtany frazes, że nad związkiem trzeba pracować i potrzebny jest kompromis. Jak ktoś mi mówi coś takiego, to od razu pytam, co to znaczy pracować nad związkiem?

Przykłady, poproszę. 

Myć go? Szorować? 

Podlewać?

I wtedy zapada niezręczna cisza.  

Tak tworzone miraże świetnie się sprzedają, a jeszcze lepiej się klikają. Ludzie chcą bowiem wierzyć, że w bezmiarze gówna, które ich otacza, nieudanej pracy, ogólnego bezsensu życia trafią choć na jeden na prawdziwy diament, czyli udany związek. 

Nie lubimy słuchać ponurych kazań 

Dlatego gdy ktoś ma 20 lat to sądzi, że jestem idiotą i się nie znam, bo takich rzeczy o jakich piszę w książkach i na blogu to nie ma. Miłość jest piękna i romantyczna i aż po grób i ostatnie kwiatki i wystarczy się postarać, a czasami mieć wyjebane. 

Nie wykluczam. 

Kiedy ktoś podrósł i ma już 20-kilka lat nadal sądzi, że jestem idiotą i się nie znam, ewentualnie rzeczy, które piszę o relacjach między kobietą a mężczyzną np. w “Brudzie” czy “# To o nas” to patololo, bo my z Przemkiem mamy zupełnie inaczej. Normalni ludzie nie mają takich problemów. 

Wtedy zazwyczaj gratuluję.  

A kiedy ktoś ma 30-kilka lat i jest po kilku długoterminowych relacjach – nagle zmienia zdanie. 

Po 10 latach bycia razem, Przemo przestaje być już taki fajny. Te ciuchy porozwalane po chałupie przestały być już takie rozkoszne i nagle rozumiesz, że żyjesz z fleją. 

Kobiety i mężczyźni zaczynają żyć w niespełnieniu.

‘Na zawsze’ przestaje być tak twarde, ‘nigdy nie zdradzę’, i ‘każda co zdradza to dziwka’, również tracą swoje ostrze. Ba, ‘nigdy nie zwiążę się z żonatym’ – również wiele razy nie wytrzymuje zderzenia z rzeczywistością, bo żonaty nagle okazał się tak cholernie pociągający, jak hamburger z frytkami i pudełko belgijskich czekoladek. Tak jak w pewnej piosence „Przeżyj to sam”. Tak, ja też mam czasami słaby charakter. Dlatego nie jem frytek. Mimo, że lubię. 

Są rzeczy, które prędzej czy później trafiają się w każdym związku i go niszczą. 

Jak agresywna chemia. 

Jak kwaśny deszcz. 

Jak tłuczone szkło sypane na skórę. 

Nikt ci nie powie, że jednak nie przerobisz zająca w jednorożca 

Większość bajek opiera się na trójkącie bermudzkim: 

Jest książę – męski, sprawny, przystojny, z mieczem do kostek. 

Jest księżniczka – ładna, zgrabna, dobry cyc, długie, mocne włosy, zazwyczaj w wieży, może zawodzić rozdzierająco, śpiewając o swej samotności.

Jest zły smok. Ale równie dobrze w tej roli może być wiedźma, czy wilk z wielkim chwostem.  

Wygląda to tak:

I książę zabija tego złego smoka. Bierze księżniczkę w ramiona, ona patrzy z wytrzeszczem i miłością na jego pysk, on nabija ją na swój miecz, a później jest ‘i żyli długo i szczęśliwie’. Kobiety tego słuchają od dzieciństwa i później jedna z drugą myśli: PRZECIEŻ TO CAŁKIEM PRAWDOPODOBNE. I CZEKA NA TEGO KSIĘCIA I CZEKA.  

Mężczyźni zresztą też, tyle że na księżniczkę. 

A później jedni i drudzy przyglądają się swoim wybrankom i sapią w myśli: gdyby tylko on był inny. Gdyby był bogatszy. Gdyby był wyższy. Gdyby nie była taką suką. 

Uwaga! To teraz będzie lekki szoczek: gdyby ten ktoś był inny to nie byłby sobą! 

Pewne rzeczy druga osoba może dla ciebie zmienić, pewnych rzeczy nie zmieni. 

Gdy ktoś mnie pyta jak wyglądają proporcje między tymi dwoma grupami – uczciwie odpowiadam, że 15 proc. do 85  proc. Te 15 proc. to właśnie rzeczy, które można jakoś tam dogadać. Wywalczyć. Wynegocjować. Ale nie zrobisz z zająca jednorożca, ani z chomika legwana.  

Chcesz mieć jednorożca? To szukaj jednorożca, a nie doprawiaj zającowi rogi. Związek to akceptacja. Lecz nie tylko zalet, ale i wad. Nie tylko wad, ale i opinii.  

Nikt ci nie powie, że facet powinien umieć odciąć się od matki

Na południu USA był kiedyś taki ładny zwyczaj. Gdy młody gentleman przychodził z zamiarami do domu oblubienicy to stawiano świecę. 

I ta świeca wyznaczała długość jego pobytu. Jak świeca się wypalała to gość miał spadać. 

I oczywiście rodzice wyrażali swoją przychylność, bądź jej brak, wobec kawalera rodzajem świecy. Jeśli się mamusi podobał, to była to gromnica, wielka i gruba jak marzenie nastolatki, albo świeżej rozwódki. Jeśli się nie podobał to była to świeczka, jak na torcie na urodziny dla czterolatka. 

Jaki z tej historii płynie wniosek? Matki zawsze się wtrącały do związków swoich dzieci, a w rozwodzie są zawsze winne dwie osoby: adwokat i teściowa.

Teściowa i żona prowadzą między sobą ZAWSZE wojnę o wpływy. Są w niej wyjątkowo wredne i podstępne. 

„A ty bardziej kochasz mamusię czy mnie?”

„A dlaczego wybrałeś taką wredną babę za żonę?”

„A dlaczego twoja matka do wszystkiego się wpierdala?”

Dwie kobiety walczą o miłość tego samego faceta i jedna chce udowodnić sobie i tej drugiej, że jest ważniejsza od niej. Facet jest w stanie to przerwać tylko w jeden sposób: odcinając pępowinę. Stając po stronie swojej żony/partnerki. Pokazując, że kocha matkę, ale to jego kobieta oraz założona właśnie rodzina jest dla niego numerem jeden. To układnie relacji na nowo. Jak w kostce rubika, klocki się przesuwają, aby pokazać nowy obraz. Na tym polega dorastanie. 

Oczywiście to nie będzie przyjemne. Matka będzie robić sceny. Będzie strzelać fochy. 

Ale jeśli facet nie podejmie tu zdecydowanych kroków, to zostanie gniazdownikiem, niezdolnym do samodzielnego życia bez opieki mamusi.   

A żona go zostawi. Albo zwyczajnie będzie zdradzać. 

Nikt ci nie powie, że związki rozpadają się nie z braku miłości, ale ze stresu

Tego nikt na początku nie bierze pod uwagę. Dziś pary spędzają w pracy przeciętnie tysiąc godzin rocznie więcej niż 30 lat temu. Przynosząc do domu całe zmęczenie i wkurw, jakie tam dostały. Tam nie mogą eksplodować. Muszą być poprawne, miłe, grzeczne i do wyrzygu sympatyczne. Bo w pracy trzeba być przecież profesjonalnym. Ą. Ę. Fą, fą, fą. 

A później następuje wyładowanie. 

Na kim można się najlepiej wyładować? Na osobie, która czeka na ciebie w domu. A zaczyna się to od wejścia do domu i frazy: “a co ty taki nie w humorze?” I trzy godzinki później obie strony są już bardzo zaawansowane w wymienianiu swoich wad, z czego jedna płacze. 

Każda osoba w związku powinna mieć swój bufor. 

Co to będzie?

Nie wiem. Jeden potrzebuje, aby po powrocie z pracy zamknąć się na pół godziny w pokoju, tak żeby nikt mu nie zawracał dupy. Puzzle poukładać z Disneya, na szydełku zrobić takiego kurczaczka z żółtej włóczki. Ktoś woli podnoszenie ciężarów. Ktoś inny musi wsiąść w auto i zrobić mu BDSM na obwodnicy. 

Ale ludzie w związku muszą mieć swoją własną strefę dekompresji. Inaczej eksplodują. Albo zeżrą się na śmierć, jak Człowiek-pizza w “Spaceballs”.

Nikt ci nie powie, że dziecko wszystko zmienia na gorsze

W ciągu 12 miesięcy od urodzenia dziecka 70 proc. kobiet odczuwa drastyczny spadek zadowolenia ze związku. 

70 proc.!!!

I to nie jest z mojego brudnego palucha ciągnięte. Tak z badań wynika. 

Ten spadek jest tym silniejszy, im bardziej ojciec jest wyłączony z opieki nad dzieckiem. Im bardziej matka zajmuje się nim sama. Im bardziej nie dopuszcza go do tego dziecka. Bo przecież może je zepsuć. Czujesz to? Przed momentem kobieta wyciskała piłkę wielkości arbuza przez otwór o średnicy piłki do tenisa, piłka jest cała a ona się boi, że facet może ją uszkodzić! 

Po ciąży jednak zmienia się nie tylko ciało kobiety ale i jej życiowe cele. I nagle zaczyna się pojawiać fraza: “a ty kiedyś byłaś inna”. Na co kobieta odpowiada: “i chuj, byłam. Ty też kiedyś byłeś inny.” Oczywiście kobiety nie mówią tak brzydko, kobiety pachną, są rozkoszne i romantyczne). (- Dlaczego kobiety się malują i perfumują? – Bo widocznie są brzydkie i śmierdzą…)

Para musi mieć czas, który spędza razem, bez dziecka. Po prostu. 

Nikt ci nie powie, że seks w miarę upływu czasu jest coraz gorszy

U gwiazd fejsa i instagrama, ładnie się podkreśla (i tak lirycznie,) że w miarę upływu czasu seks będzie coraz lepszy, bo para lepiej się zrozumie. I, że na początku to tylko fitness. Albo zumba, bo tu się dużo i zazwyczaj bez sensu krzyczy.

To prawda. Ot, tak mniej więcej przez cztery lata. Później lirę ktoś zajebał.

A laska może sobie przewiązać bobra francuską koronką i w tyłek wepchnąć flagę Grecji, bo i tak jej facet owszem podnieci się, ale na widok brzydkiej kelnerki, która przez przypadek pokazała mu kawałek cycka wielkości 2 mm.

Dlaczego? BO ON TEGO CYCKA JESZCZE NIE WIDZIAŁ.

I nie ma tu znaczenia, że większość facetów widząc ją (żonę) wyobraża sobie, co by z nią robili i w jakiej pozycji.

W stałym związku seks bywa. Dzikie pożądanie zazwyczaj odchodzi.

Nikt nie mówi, że kobieta po porodzie już nigdy nie będzie wyglądać tak jak przed (chyba, że wpuści się w ten projekt ot, tak z 50 tysięcy).

Że poród siłami natury to cudowna sprawa, ale nigdy już nie będzie tak ciasna, jak przed ciążą a dość często facet będzie czuł jakby wsadzał nogę do studni.
Że kiszka stolcowa po porodzie naturalnym ma tendencję do wyglądania ze zwieracza.

Że faceci w miarę upływu czasu zaczynają dążyć do ideału sferycznego.
I że ta sferycznośc oraz alko mocno wpływa na zdolność do uzyskania erekcji (ja wiem, w młodości było inaczej).

Nikt ci nie powie, że pojawią się problemy nie do rozwiązania

Kumpela ma psa. Takie małe szczekające gówno: Yorkshire Terrier czy Shih Tzu (nie rozróżniam). 

Ma też faceta, który nienawidzi tego psa. Nienawidzi jak się ślini. Nienawidzi jak wszystko gryzie, łącznie z jego butami. A najbardziej go wkurza kiedy chce przelecieć kumpelę, a to zwierzę zaczyna go lizać po jajach. 

I nie, że zawodnik jest kawałem palanta. Imaginuj, on jest w największym napięciu, zaraz eksploduje, a tu nagle czuje szorstki język. I nie jest to język jego wybranki. 

Wtedy  ma ochotę kopnąć tego psa centralnie w dupę.  

On mówi: zamieszkajmy razem. Tylko pozbądź się tego psa (nie każdy musi lubić psy, ja na przykład wolę koty). . 

Ona bezradnie odpowiada: jesteś dla mnie bardzo ważny. Ale pies jest częścią mnie. Jest moim przyjacielem. 

On: To tylko zwierzę! Jestem dla ciebie mniej ważny niż jakiś kundel???

Ona: Jak to, mam oddać swojego przyjaciela?

I nikt nie chce ustąpić. Co z tym zrobić? Gdzie tu jest kompromis?

Takich konfliktów bez rozwiązania jest dużo. On jest ateistą, ona chce żeby chodzili co tydzień do kościoła. On chce seksu codziennie, jej wystarczy raz na tydzień. On flirtuje z laskami na imprezach, ona jest wściekle zazdrosna (żaden pornol nie ma tak zakręconej fabuły, jak ta, która powstaje w głowie kobiety, której facet nie odbiera telefonu). 

Gdy o tym wszystkim myślę, przypomina mi się zdanie, które napisałem kilka lat temu: 

 „Związki są po to aby ta druga osoba nas wspierała i motywowała do tego, abyśmy byli lepsi. Abyśmy budowali swój świat, a nie pierdzieli w stołki. Bądź z kimś kto cię uskrzydla, a nie wiąże ci jaja w supeł.”

Związki są po to abyśmy rozumieli marzenia drugiej osoby. Abyśmy rozmawiali o nich. Mimo, że czasami masz ochotę zajebać tę drugą osobę siekierą, a ona ciebie tłuczkiem. Wszystko da się wynegocjować. Jeśli tylko pogadacie ze sobą o godzinę dłużej. 

I ja się zgadzam, że nic tak czasami nie wkurwia jak to, że ta druga strona ma inne zdanie na jakiś temat. Ale czasami trzeba się przymknąć i ROZWAŻYĆ co ta druga strona ma do powiedzenia. Zaskakująco często może mieć rację. 

To co nazywamy miłością, tak naprawdę jest bowiem komunikacją. Cielesną – przez dotyk. I słowną, przez rozmowę, w której tworzy nasz własny, prywatny język. 

Nie ma komunikacji, nie ma też miłości.

Bo zakochanie jest tylko wstępem do niej.

Nie spodziewam się oklasków. Mam przynajmniej tę satysfakcję, że napisałem coś, co jest całkowicie szczere.

 

Chcesz więcej takich opowieści? 

„W czasach, gdy seks dostajesz szybciej niż hamburgera w fast foodzie.
Gdy sukienki są krótsze niż wyrzuty sumienia
Gdzie nie ma niczego na stałe,
Gdzie nikt nie mówi: kocham cię na zawsze.”

https://www.empik.com/to-o-nas-piotr-c,p1212471028,ksiazka-p