Był najprzystojniejszym facetem z całej naszej klasy. Był wysoki, miał długie kręcone włosy, w sumie gdy dziś o tym myślę to wtedy wyglądał jak młody Eddie Vedder z Pearl Jam, przy czym Vedder tez był wtedy młody.

Ale on był przystojniejszy od Veddera.

Kobiety piszczały na jego widok. Grał świetnie w siatkę, świetnie w nogę, pływał, grał na gitarze, trochę śpiewał.

Był, zdrowy, mocno opalony, dowcipny, błyskał białymi zębami i umięśnionym ciałem. Tak, kobiety w wieku lat 16 i 17 rozkładały przed nim nogi jak Morze Czerwone przed Mojżeszem.

Dobrze się bawił, a ja często bawiłem się razem z nim. Lubiliśmy się. Nie żebyśmy byli najlepszymi przyjaciółmi, ale lubiliśmy się na tyle żeby napić się piwa albo nawet wódki, obejrzeć mecz czy wyjechać razem na kilka dni.

W sumie mieliśmy podobne hobby.

Kiedy przyszedł czas aby wyjechać on został.

Nie chciał opuszczać tego miasta. Był do niego przywiązany. Chciał tam żyć. Wtedy kontakty nam się rozluźniły.

Kiedy po raz pierwszy przyjechałem do Warszawy poczułem, że jestem u siebie. Kiedy szedłem pierwszy raz z Dworca Centralnego Świętokrzyską do Krakowskiego Przedmieścia a później mijając pomnik Kopernika na Uniwersytet czułem, że te mury mnie pamiętają. Że choć zabrzmi to dziwnie, kiedyś tu byłem, a miasto wita mnie z powrotem jak dawno nie widzianego mieszkańca. Deja vu? Później poszedłem na Długą gdzie przez lata stał dom moich dziadków i nie miałem już żadnych wątpliwości. Znalazłem swój syf.

On też poszedł na studia w moim starym mieście. Skończył bodaj zaocznie ekonomię. W tygodniu trochę pił, trochę grał, pracował w jakimś urzędzie.

Znów miał wiele kobiet. Jedna z nich kręciła się przy nim dłużej. Śledziła go na mieście. On mówił jej, że wraca do domu. I szedł do najbliższego pubu. Po kilkunastu minutach przychodziła ona. I dosiadała się jak gdyby nigdy nic do jego stolika i jego znajomych. Tolerował ją bo była ładna i bezwarunkowo dostępna na każde wezwanie. Przy czym robiła z nim wszystko co chciał. Na dodatek miała duży biust. Jak już wspominałem, dzieliliśmy podobne zainteresowania.

Wtedy poznał pewną blondynkę. To było coś poważnego. Ona była ładna, skończyła prawo w Poznaniu, jej ojciec miał bardzo dużą własną firmę, mimo to założyła własny biznes i szło jej bardzo dobrze. Kupiła sobie mieszkanie (z całą pewnością nie takie, jakie mogłaby kupić gdyby wzięła pieniądze od ojca), kupiła sobie również rozwalający się samochód. To zabawne, bo na palcu nosiła pierścionek, który był wart dwa razy tyle co jej auto. Ale pierścionek był prezentem od matki.

Kochała go. Czyli mojego kolegę. Zdecydowanie. Chciała mieć z nim dzieci, grilla i podpałkę.

Photo by Jason Froebe a Creative Commons license

A on? Kiedyś się upiliśmy na mieście, tak że rzygał na deptaku w centrum miasta prosto do metalowej śmietniczki i powtarzał: ona jest dla mnie za dobra, nie zasługuję na nią, boję się jej. Kilka tygodni później zerwał.

A kolejne kilka tygodni później zaręczył się. Z panną dostępną. Później się z nią ożenił. Byłem na tym ślubie. Blondynka też dostała zaproszenie, ale nie przyszła.

Minęło pięć lat. Panna dostępna, która nie była już panną – przytyła 25 kilo. Albo 30. Po ciąży. Mają córkę.

Ze dwa lata nie mieli seksu. Ostatni raz jak próbowali spojrzała na niego i powiedziała: wiesz co, wolę sobie zrobić dobrze palcami bo twój kutas jest już do niczego. W sumie tak jak ty.

On wraca z biegania. Dyszy. Matka wita go z córką: spójrz na niego córeczko, widzisz jaki on jest pojebany?

Teść, który kupił im mieszkania: jesteś taką pierdołą, że gdyby były zawody na największą pierdołę zająłbyś drugie miejsce bo taka z ciebie pierdoła.

Raz powiedział jej o rozwodzie. Skoro ona się męczy i on się męczy to po co być razem?

– Jeśli ze mną zerwiesz pójdę do twojego urzędu, do twojego dyrektora i powiem, że jesteś pedofilem, który molestował naszą córkę. A później pójdę z tym na policję i do prokuratury. Jak sądzisz jak szybko ludzie zaczną o tym gadać? – zapytała.

– Ale to nieprawda! – zaprotestował.

– Co z tego? Tego gówna z siebie nie zetrzesz nigdy. A przecież stąd nie wyjedziesz, prawda?